Als groots fan van (semi) coöperatieve bordspellen en van thema- of verhaalrijke bordspellen, kom je al gauw terecht bij spellen in het horror genre, aangezien spellen in dat genre zich goed lenen voor het samen bevechten van bovennatuurlijke wezens verpakt in een sterk(e) thema of verhaallijn. 

Een van de ‘nadelen’ hiervan is echter het feit dat dergelijke spellen vaak complex en langdurig zijn, omdat dat ruimte biedt voor een realistische en meeslepende ervaring. Hierdoor zat ik met een probleem: ik had meerdere horror bordspellen liggen die zelden gespeeld werden door hun lange duur (zeker wanneer je het opzetten en de uitleg meetelt).

Zoals we allemaal wel weten is oktober de maand voorafgaand aan de griezeligste nacht van het jaar: Halloween, en dus bedacht ik me dat dit de perfecte gelegenheid was om mijn langdurige horrorspellen uit de kast te halen. Ik besloot een bericht op Facebook te plaatsen om te peilen of er interesse was in deze spellen, met de hoop dat ik elk van de spellen in ieder geval 1 keer kon spelen gedurende de maand. Ik werd, tot mijn verbazing, omver geblazen door de hoeveelheid interesse die mijn bericht had uitgelokt. De hoeveelheid interesse was zo groot dat het niet haalbaar was om met de geïnteresseerden een groepschat aan te maken en een datum te prikken, dus ik moest een nieuwe strategie verzinnen. Uiteindelijk heb ik gezocht naar alle vrije momenten die ik had gedurende oktober, en zelfs het begin van november in de nasleep van Halloween, waarin ik een sessie kon plannen; vervolgens heb ik, enigszins willekeurig, een spel aan iedere sessie toegekend en de sessies opengezet voor ‘registraties’, met een maximum van 5 spelers per sessie.

In totaal had ik 12 sessies kunnen plannen, 3 sessies (1 ’s middags en 2 ’s avonds) per spel, in de hoop iedereen die interesse had een kans te kunnen geven om mee te spelen. Helaas zijn niet alle sessies doorgegaan, maar ik heb hoedanook mijn doel, om alle vier de spellen minstens één keer gespeeld te hebben, gehaald.

In Dead of Winter: The Long Night moesten we hordes zombies zien te overleven, terwijl we ook in onze persoonlijke behoeften moesten voorzien. Ondertussen moesten we ook nog opletten of er geen verrader op de loer lag die de kolonie graag in elkaar zag storten. Op een gegeven moment moesten we het zelfs opnemen tegen zombie mutanten die uit het Raxxon laboratorium ontsnapt waren. Gelukkig kwamen de meesten van ons er weer levend uit.

In Betrayal at House on the Hill gingen wij, een bijelkaar geraapt zooitje, een verlaten villa in om er vervolgens achter te komen dat de deur achter ons in het slot was gevallen. We begonnen daarom maar met het ontdekken van het huis, waarbij we allerlei voorwerpen vonden, ons allerlei gebeurtenissen overkwamen, en waarbij we zelfs wat onheilspellende voortekenen tegen kwamen. Op een gegeven moment vonden we een doos met daarin miniatuurtjes, kartonnen tegels, kaarten, en fiches; voordat we het doorhadden werden we de doos ingezogen. Nu zaten we vast in een soort spel over een Huis op een Berg, waarbij we snel het huis moesten ontdekken om diezelfde doos te vinden en ons te bevrijden voordat we voor eeuwig vast zaten in dat spel… Toen we uiteindelijk gelukkig uit dat spel ontsnapt waren, bleken we echter nog steeds vast te zitten in de villa, dus besloten we deze verder te gaan ontdekken. Dit leidde er toe dat een van onze vrienden werd bezeten door de geesten van een kwaadaardige tweeling die ons met hun kattenkwaad de dood in wouden jagen. Gelukkig konden we, met behulp van de geest van directrice van hun school, een exorcisme uitvoeren om de tweeling uit onze dimensie te verjagen.

In Arkham Horror moesten we voorkomen dat De Grote Ouden (The Great Old Ones), zoals Azatoth, en natuurlijk: Cthulhu, naar onze wereld zouden komen, of als het te laat was om dat te voorkomen, ze te verbannen naar waar ze vandaan kwamen. Hoewel de wereld beschermd werd van Cthulhu, overleefden we helaas niet de toorn van Azatoth.

Als laatste, in Fury of Dracula, was ik degene waar iedereen doodsbang voor was. Ik was Dracula, en mijn furie moest gevoeld worden door diegenen die zichzelf als “jagers” zagen. Ik was gewoon lekker mijn eigen ding aan het doen in mijn vakantiehuisje in Edinburgh, Schotland, toen ik vernam dat mijn ex, Mina Harker, de hulp had ingeschakeld van Dr. John Seward, Lord Goldalming en de beruchte Van Helsing, om mij op te jagen, puur omdat ik haar een keertje in d’r nek gebeten had. Ik vluchtte uit Edinburgh de rest van Groot Brittanië in, maar ze kwamen me al snel op het spoor en ik moest het water op vluchten om ze te te ontlopen. Ik vluchtte naar continentaal Europa, waar ze me opnieuw wisten te vinden en mij in elkaar sloegen; dood kregen ze mij echter niet, want een vampier is niet zo makkelijk te doden. Dus een aantal weken later keerde ik terug, dit keer krachtiger en woedender, om mijn invloed te vergroten en mijn wraak te nemen. Toevallig was ik weer in mijn vakantiehuisje in Edinburgh toen ik het nieuws kreeg dat Mina weer met haar nieuwe vriendjes bij elkaar was gekomen om mij opnieuw in elkaar te slaan. Dit keer was ik echter voorbereid, en op het moment dat ze door hadden waar ik was geweest, wist ik ze te misleiden; het lukte mij om ze te doen denken dat ik naar Zuid Europa was gevlucht, terwijl ik in werkelijkheid naar Ierland had kunnen ontsnappen, om later terug te keren naar Groot Britannië. Ik had wat geruchten verspreid die mij hielpen mijn invloed nog sneller te vergroten, veranderde in een wolf om ze te laten denken dat ik snel van ze wegrende, terwijl ze mij in werkelijkheid totaal niet op het spoor waren, en verstopte mij om ze verder van mijn spoor af te schudden, waardoor ik uiteindelijk succesvol was, en Europa de Furie van Dracula voelde!

Nu Spooktober ten einde is, zal ik deze spellen niet zo vaak spelen als de afgelopen maand, maar ik vind het altijd leuk om ze te spelen, dus als je interesse hebt om deze spellen (nog een keer) te spelen, stuur me dan vooral een berichtje op Facebook of Discord en dan kunnen we een keertje een sessie plannen.